همچیز درباره جزیره هرمز
هرمز، یاقوتی گران‌بها بر سینه خلیج فارس است؛ جزیره‌ای فرازمینی که در آن آبی دریا و سرخی خاک در هم می‌آمیزند و تصاویری ماورایی می‌آفرینند. دریای آرام و سواحل دلفریبش، کوه‌های رنگی و دره‌های چموشش، شب‌های پرستاره و غروب‌های اصیلش، همه و همه از هرمز جزیره‌ای باورنکردنی ساخته‌اند. جزیره‌ای که آنقدر جاذبه های زمینی شگفت دارد که آن را بهشت زمین‌شناسان لقب داده‌اند. از روی نقشه که به هرمز نگاه می‌کنید، شکل یک صدف است و جالب آن‌که به تنها جزیره خوراکی ایران هم مشهور است.
چرا خاک جزیره هرمز سرخ است؟
وجود مواد معدنی و کانی‌های خاص در خاک جزیره سبب سرخ بودن خاک آن شده‌اند. معدن خاک سرخ هرمز بعد از اسپانیا بیشترین خلوص این کانی را در جهان دارد و دارای مصارف صنعتی، آرایشی و خوراکی است.
نام این جزیره در طول قرن ها تغییر کرده است. در یونانیان باستان به ارگانا و در دوره اسلامی به نام جارون شناخته می شد. بعدها نام آن به «هرمز» تغییر یافت. مارکوپولو در سال 1290 در حین سفر زمینی از این جزیره دیدن کرد، بعدها ابن بطوطه از جزیره هرمز دیدن کرد. در قرن پانزدهم، هرمز چندین بار توسط ناوگان چینی به رهبری ژنگ هی، هنگامی که او اقیانوس هند را در طول ماجراجویی های دریایی سلسله مینگ کاوش می کرد، دیده شده است.
در سال 1507، پرتغالی ها جزیره را تصرف کردند و به امپراتوری بزرگ پرتغال پیوند دادند. آنها برای جلوگیری از مهاجمان احتمالی قلعه ای در جزیره ساختند و نام آن را قلعه بانوی ماورا گذاشتند. در نتیجه این جزیره به یک توقفگاه اضطراری برای کشتی های پرتغالی که به گوا و گجرات سفر می کردند تبدیل شد. سرانجام، این جزیره به دستور کمپانی انگلیسی هند شرقی در سال 1622 توسط نیروهای ترکیبی انگلیسی و فارسی از پرتغالی ها پس گرفته شد.
در زمان صفویه، شاه عباس اول به مردم محلی جزیره اعتماد نداشت. بعداً بندرعباس را توسعه داد تا به مرکز تجارت تبدیل شود. از این رو هرمز در آن زمان رو به زوال رفت و بسیاری از ساکنان آن فصلی به مزارع و باغات خود در اطراف هرمز قدیم کوچ کردند.
پس از یک دوره مدیریت عمان در قرن نوزدهم، این جزیره به عنوان جزیره ماهیگیران کم سکونت باقی ماند. در سالهای پایانی قرن بیستم توسعه ای را تجربه کرد. جزیره هرمز امروزه یکی از پربازدیدترین جزایر جنوب کشور به ویژه در فصل پاییز و زمستان که هوا مطبوع است می باشد.
دیدنی های جزیره هرمز
قلعه پرتغالی ها
قلعه پرتغالی ها یک قلعه سنگی قرمز رنگ و یکی از آخرین بناهای باقی مانده از دوران استعمار پرتغال در خلیج فارس است. قلعه ها در قسمت شمالی جزیره قرار دارند و بر روی سنگی قرمز رنگ بر روی دماغه ای صخره ای ساخته شده اند. گفته می شود که این قلعه در ابتدا با خندقی از بقیه جزیره جدا شده است که هنوز آثاری از آن باقی مانده است. اگرچه بیشتر سقف مدت‌ها پیش فرورفته است، قسمت‌های پایینی دیوارهای بیرونی بسیار قابل‌توجهی دست‌نخورده هستند.
دره سکوت
دره سکوت جایی است که قطعا از زیبایی و سکوت عالی آن شگفت زده خواهید شد. برای رسیدن به این مکان باید چند صد متری پیاده روی کنید تا از کوه های شگفت انگیز پوشیده از نمک های کریستالی لذت ببرید. اعتقاد بر این است که سنگ نمک انرژی بسیار مثبتی آزاد می کند، بنابراین پس از گذراندن مدتی در منطقه، مطمئناً انرژی زیادی خواهید داشت.
دره مجسمه ها
با فاصله چند صد متری تا ساحل، موقعیت بلندی در این منطقه وجود دارد. همه اینها با تخیل بینندگان به حیواناتی تشبیه شده اند. اگر از تخیل خود استفاده کنید می توانید یک اژدها، پرندگان و برخی دیگر از موجودات افسانه ای را ببینید.
کوه های رنگین کمان
کوه های رنگین کمان با توجه به نام خود و دلایلی که جزیره هرمز را جزیره رنگین کمان می نامند، یکی از مواردی است که باید هنگام حضور در این جزیره ببینید. این منطقه از جاده اصلی به راحتی قابل دسترسی است.
کل جزیره از کوه های رنگارنگ ساخته شده است و می توانید آزادانه در بیشتر قسمت های میانی آن قدم بزنید. این نقطه خاص بهترین مکان برای توقف و بررسی همه رنگ ها است.
موزه و نگارخانه دکتر نادعلیان
در موزه و گالری دکتر احمد نادعلیان آثار هنری این هنرمند محیطی که در سطح بین المللی شناخته شده است به نمایش گذاشته می شود. بسیاری از آثار او در موزه های دیگر در سراسر جهان است. پروژه های هنری محیطی او شامل کنده کاری سنگ ها و نقاشی ها با رنگ های طبیعی است.
